Centralny Komitet Wykonawczy Polskiej Partii Socjalistycznej
Odezwa pierwszomajowa z 9 kwietnia 1922 r.
[1922]
„Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się”!
Do ludu pracującego miast i wsi
TOWARZYSZE! ROBOTNICY!
Niech żyje 1 Maj!
Po raz czwarty wzywamy Was do majowego obchodu w Polsce niepodległej. W dniu międzynarodowego święta robotniczego ustanie praca. Lud pracujący wyjdzie tłumnie na ulice pod sztandary czerwone, aby zaświadczyć, że niezłomna jest w nim wola zwycięstwa, że to zwycięstwo przygotowuje i organizuje świadomym, uporczywym wysiłkiem.Chwila jest niezmiernie ciężka dla klasy robotniczej całego świata. Skutki wojny targają wciąż życiem gospodarczym Europy. Szaleje drożyzna i spekulacja, a jednocześnie kryzys przemysłowy. Bezrobocie stało się nieszczęściem powszechnym, spycha masy robotników na samo dno nędzy.
Gospodarcze i polityczne stosunki między państwami wciąż są za wichrzone i zaognione. Dalecy jesteśmy od zabezpieczonego pokoju. Wszędzie panuje niepewność jutra. Zamiast prawdziwej Ligi Narodów widzimy wężowisko sprzecznych interesów i groźbę nowych wojen.
TOWARZYSZE! ROBOTNICY!
Wobec panującego powojennego bezładu kapitalistycznego tym większe, tym wspanialsze są zadania Socjalizmu – Socjalizmu opartego na wolności i samodzielności mas pracujących, Socjalizmu twórczego, zwalczającego kapitalistyczny wyzysk i cały dzisiejszy ustrój, lecz nie na to, aby go zastąpić despotyzmem „sowieckiej” biurokracji i gospodarczą ruiną.W dniu 1 Maja proletariat całego świata wypowie się:
za nowym ustrojem społecznym i w dążeniu do niego za natychmiastowymi reformami społecznymi;
za pokojem powszechnym;
za międzynarodowym braterstwem proletariuszy i jedną Międzynarodówką socjalistyczną.
Lud pracujący Polski musi ze szczególną siłą rzucić rękawicę ponoszącej się u nas reakcji. Dąży ona coraz zuchwalej do wzięcia w swoje ręce niepodzielnej władzy – do wzmocnienia i utrwalenia rządów ciemnoty klerykalnej, ucisku mniejszości narodowych, niczym nieskrępowanego wyzysku paskarskiego.
Reakcja dąży do obalenia 8-godzinnego dnia pracy, kas chorych, do pozbawienia robotników prawa strajku, knuje stany wyjątkowe, drwi z podstawowych swobód obywatelskich.
W dniu 1 Maja wystąpimy:
przeciw reakcji i klerykalizmowi!
przeciwko zamachom reakcji na prawa robotnicze!
Pierwszego Maja proletariat Polski domagać się będzie:
pożytecznych robót publicznych i zapomóg dla bezrobotnych!
utrzymania w całej rozciągłości ustawy o ochronie lokatorów!
energicznych środków przeciwko drożyźnie i paskarstwu!
wykonania ustawy inwalidzkiej!
wysokiego opodatkowania bogaczy!
powszechnego nauczania!
TOWARZYSZKI! TOWARZYSZE!
Sztandar nasz jest sztandarem wszystkich wyzyskiwanych. Żądania nasze wyrażają potrzeby wszystkich ludzi pracy: robotników miejskich i wiejskich, inteligencji pracującej, włościan małorolnych. Wzywamy więc wszystkich ludzi pracy, aby 1 maja przyłączyli się do szeregów socjalistycznych, aby stanęli pod dumnym znakiem wyzwolenia pracującej Ludzkości.Niech dzień 1 maja będzie dniem łączności wszystkich ludzi pracy w imię wspólnego frontu walki klasowej w szeregach Polskiej Partii Socjalistycznej.
TOWARZYSZE! ROBOTNICY!
Dzień 1 maja – to święto Wasze! Niech staną wszystkie fabryki, warsztaty, folwarki, biura!Woła Was Wiosna, woła idące Nowe Życie solidarnej, wyzwolonej Pracy!
Niech żyje międzynarodowa solidarność proletariatu!
Niech żyje Socjalizm!
Niech żyje Polska Partia Socjalistyczna!
Niech żyje 1 Maj!
Centralny Komitet Wykonawczy Polskiej Partii Socjalistycznej
Warszawa, 9 kwietnia 1922 r.
Powyższy tekst to odezwa 1-majowa CKW PPS z kwietnia 1922 r. Była ona publikowana w prasie partyjnej i na ulotkach. Od tamtej pory tekst nie był wznawiany, poprawiono pisownię według obecnych reguł. Przedruk za pismem „Radomianin – tygodnik: Organ Okręgowego i Miejscowego Komitetu Polskiej Partii Socjalistycznej” nr 4, 29 kwietnia 1922 r.