Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej
Odezwa do mieszkańców Warszawy
[8 listopada 1918]
Stolico Polski, Warszawo!
Do Ciebie zwracamy pierwsze słowo nasze, jako Rząd Tymczasowy Wolnej Republiki Ludowej.
Oznajmiamy ludowi Stolicy i ludowi dzielnic opanowanych jeszcze przez wroga, że ujęliśmy władzę w nasze ręce. Dokonało się to w momencie przełomu, kiedy spadły z nas obce więzy i kiedy tak zwany rząd warszawski został obalony przez Radę Regencyjną.
Zamierzyliśmy dzieło wielkie i trudne. Podjęliśmy je w imieniu ludu i niespożyta potęga tego imienia da nam siły do zwalczenia wszelkich przeszkód.
Chcemy ugruntować w wielkiej, zjednoczonej Polsce rządy ludu, rządy sprawiedliwości społecznej. Chcemy dać skołatanej Ojczyźnie spokój, wolność, ład i szczęście.
Pełnimy dzieło nasze wszędzie, skąd ustąpił obcy najeźdźca, a Wam, zostającym jeszcze w zależności od wroga, ślemy słowa otuchy, słowa braterskie. Gotujcie się do czynu, zbierajcie siły, czekajcie od nas hasła.
Bo fałszem jest, jakoby w Warszawie istniał rząd, jest tam tylko kłamane puste słowo, jest niemiecka przemoc i reakcyjna, ciemna intryga!
Skończone są złudne próby tworzenia rządu za zezwoleniem Niemców. Od dwóch lat znieprawiały one dusze. Państwo polskie nie może budować się w domu niewoli.
Skończone omamienie, jakoby Rada Regencyjna i chciała, i mogła zdobyć się na czyn narodowy. Niemcy wybrali i dobrali do niej małych ludzi. Nigdy nie uznawał ich lud polski! Ci ludzie i garść ich zwolenników muszą zginąć w poniżeniu, jak tylko zniknie w kraju obca władza i My, Rząd ludowy polski, nie uznajemy jej za żadną władzę narodową.
Osłonięci resztką siły niemieckiej, usiłują regenci knuć i intrygować – jeszcze na chwilę przed swoim zgonem
Ludu Warszawy! Czuwaj i nie dozwalaj ani przez chwilę dłużej szerzyć się zarazie ugodowej! Czuwaj i nie dozwól, by w wielkiej godzinie dziejowej garść nędznych ludzi, samotnych arystokratów i zaprzedawców niemieckich urągała naszemu świętemu prawu do wolności narodowej i społecznej!
Nie pozwól, aby morze łez i krwi przelanej przez miliony pracującego Ludu polskiego skończyło się powrotem wyzysku i przywileju obszarniczego i kapitalistycznego i utrwaleniem niewoli ludowej.
Buduj nowy, sprawiedliwy ład społeczny, oparty na panowaniu wolnej pracy.
Tego żąda od ciebie, Ludu Warszawy, wolny rząd ludowy. Niechaj groźna postawa twoja trzyma na wodzy intrygę i zdradę.
Policzone dni Niemców w Polsce. Wróg jest nazbyt słaby, żeby sięgnąć tu po nas, ale ma jeszcze dosyć sił, by nas nie dopuścić do Was, do serca Polski.
Wiedzcie, że pracujemy tu i dźwigamy sprawę Ojczyzny i sprawę ludu. Pragniemy wyrwać Was z niewoli i poniżenia. Wierzymy i wiemy, że z nami, do wtóru naszych prac i zamiarów biją serca Wasze. Wierzymy, że rychło nastąpi dzień, gdy staniemy pośród Was z naszą wiarą, z naszą pracą.
Staniemy pośród Was z okrzykiem: „Niech żyje Wolna, zjednoczona Republika Polska!”.
Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej
Lublin, 8 listopada 1918 r.
Powyższy tekst publikujemy w 96. rocznicę utworzenia Tymczasowego Rządu Republiki Polskiej oraz w 5. rocznicę powstania portalu Lewicowo.pl.
Warto przeczytać także:
• Manifest Tymczasowego Rządu Republiki Polskiej • Stanisław Thugutt: Rząd ludowy w Lublinie – jak powstał i czym był • Stanisław Thugutt: Wspomnienie czynu ludowego • Stanisław Thugutt: Co rząd lubelski pozostawił po sobie? • Kazimierz Zakrzewski: Państwo ludowe – idea z listopada 1918 r. • Adam Próchnik: Powstanie państwa polskiego • Lidia Ciołkoszowa: Rewolucyjny charakter rządu ludowego • Andrzej Strug: W dziesiątą rocznicę (wspomnienia)