Centralny Komitet Zagraniczny PPS
Odezwa 1-majowa
[1982]
W dziewięćdziesiątą rocznicę powstania Polskiej Partii Socjalistycznej, w dniu pierwszego maja nie będzie w kraju ani sztandarów PPS, ani flag „Solidarności”, ani mas robotniczych w radosnych pochodach, które dokumentowałyby, że Polska jest niepodległa, demokratyczna i socjalistyczna. Dyktatura komunistyczna cywilna i wojskowa, wbrew własnym obietnicom, terrorem i gwałtem przytłumiła wicher wolności w odradzającym się spontanicznie ruchu zawodowym „Solidarność”, ale nie wygasiła i nie wygasi aspiracji mas pracujących do samostanowienia o swoim losie w oparciu o historię i tradycje polskich ruchów demokratycznych.
Odzew niepodległościowej emigracji politycznej, a w niej Polskiej Partii Socjalistycznej, na okres wolnościowego zrywu „Solidarności”, jak i w obecnym okresie terroru, jest nie tylko wielki, ale i skuteczny. Włączyliśmy się do budzenia sumienia politycznego na Zachodzie. Zachodnie demokracje, a w nich ruch zawodowy i socjalistyczne partie, odegrały jak najpozytywniejszą rolę w walce „Solidarności”, wspierając ją moralnie, politycznie i materialnie. Walka w kraju przybrała inne barwy i formy, ale trwa i trwać będzie tak długo, póki komunistyczna dyktatura nie zostanie obalona.
W 90. rocznicę powstania PPS polscy socjaliści przebywający poza krajem – działając od dłuższego czasu w rozbiciu i rozproszeniu – postanowili odpowiedzieć na wypadki krajowe własną solidarnością nie tylko ideową, ale i organizacyjną. Urządzamy wspólnie obchód święta majowego, a na jesieni bieżącego roku organizujemy wspólny zjazd połączeniowy. Solidarni i zjednoczeni będziemy nadal pracować w łączności duchowej z polskimi socjalistami w kraju nad przywróceniem Polsce niepodległości, demokracji i socjalizmu.
Niech żyje Polska Niepodległa !
Niech żyje Socjalizm!
Niech żyje Polska Partia Socjalistyczna!
Centralny Komitet Zagraniczny Polskiej Partii Socjalistycznej
Powyższy tekst przedrukowujemy za pismem „Robotnik – centralny organ PPS” nr 2(8365)/1982, Londyn, maj 1982.