Robotniczy Komitet Obrony Warszawy
Odezwa do robotników z dnia 6 sierpnia 1920
ROBOTNICY!
Rząd Rosji sowieckiej w bezczelny sposób zerwał rokowania rozejmowe. Bolszewicy nie chcą pokoju! Chcą wojny, wojny aż do zupełnego stratowania, zniszczenia Polski Niepodległej.
Z dnia na dzień coraz głębiej wżerają się w ziemie polskie wojska dowodzone przez czarnosecinnych carskich oficerów. Maskują się oni dzisiaj czerwonym sztandarem, głosząc, że niosą rewolucję.
Ale rewolucji nikt jeszcze nikomu nie przyniósł na ostrzach bagnetów. Rewolucja to własna wola i własny wysiłek ludu pracującego. Bolszewicy zaś niosą nam niewolę i zniszczenie, wygłodzenie kraju, nędzę i poniżenie robotnika polskiego.
Rewolucja, aby przyniosła proletariatowi polskiemu polepszenie bytu i oddała w jego ręce władzę musi być rewolucją polską, przez Polski proletariat dokonaną, a nie przez najeźdźców rozdających władzę swym poplecznikom i sługom.
Toteż najazd bolszewicki spotka się z murem zbrojnych piersi robotniczych i prysnąć musi.
Na najazd, na tyranię, na gwałt, jedna tylko odpowiedź – siłą zbrojna.
Robotnik polski musi stworzyć tę siłę i położyć tamę najazdowi.
Po naszej stronie sprawiedliwość i prawda!
Byliśmy zawsze za pokojem. Proletariat polski, zarówno w chwili zwycięstw oręża polskiego, jak w czasach niepowodzeń – jednako stanowczo domagał się pokoju z Rosją. Dziś, gdy jasnym się stało dla każdego, że rząd Rosji pokój odwleka i odrzuca, by wykorzystać powodzenie militarne, proletariat polski, jak ongiś z carskimi siepaczami i zbirami okupantów – musi dać odpór orężny.
ROBOTNICY!Stolica Polski, Warszawa, staje w obliczu bezpośredniego niebezpieczeństwa, a tymczasem tchórzliwa burżuazja ucieka gdzie może, siejąc panikę i zwątpienie.
Jeszcze raz ma się stać jasne w dziejach Polski, że tylko lud pracujący jest siłą, na której opiera się życie narodu polskiego. Jeszcze raz proletariat polski udowodni, że gotów jest na wszystkie poświęcenia dla sprawy Niepodległości i Wolności i czynem swoim założy twardy już i niezłomny fundament pod Polskę ludu, Polskę pracy, pokoju i wolności.
ROBOTNICY!
Wzywamy Was do czynu!
Wstępujcie do oddziałów ochotniczych, przez Robotniczy Komitet Obrony Warszawy tworzonych.
Wzmacniajcie swoje szeregi organizacyjne.
Odrzućcie precz zwątpienie i apatię! Przyszedł czas na czyn!
Na wielki czyn odparcia najazdu, utrwalenia Niepodległości, zdobycia pokoju, który umożliwi nam walkę o Socjalizm.
Robotniczy Komitet Obrony Warszawy i Niepodległości – zjednoczy i zorganizuje Wasze szeregi.
Precz z najazdem!
Niech żyje Niepodległa Polska!
Niech żyje Socjalizm!
Za Robotniczy Komitet Obrony Warszawy:Tomasz Arciszewski
Kazimierz Dobrowolski
Rajmund Jaworowski
Adam Szczypiorski
Bronisław Ziemięcki
Wincenty Ziółkowski
Powyższa odezwa była kolportowana w postaci ulotek i plakatów, zamieścił ją także PPS-owski dziennik „Robotnik” w dniu 6 sierpnia 1920 r. Poprawiono pisownię według obecnych reguł.